Mensen leven voor een belangrijk deel van verbeelding. Wat ze dromen, geloven en hopen, drukken zij uit in kunst: in muziek, in beelden van hout, steen of glas, in rituelen en ook in liturgische taal en gebaren. Onze kerkgebouwen zijn schatkamers van grote en kleine kunstschatten, en alles wat daar gebeurt is vindplaats van kunst, in beelden, teksten, gebaren. Veel van die schatten spreken een symbooltaal, die voor ons mensen van de 21ste eeuw niet altijd meer direct herkenbaar is. Samen naar kunst kijken, samen zoeken naar het verhaal achter de kunstuitingen laat de wereld van ‘geloof in kunst’ verder opengaan. Het kan ons enthousiast maken en ons aanzetten om dit door te vertellen aan mensen de je kerkgebouw bezoeken.