Onderwerp van de week

Het zijn sterke karakters die op het moment van de grootste vernedering en foltering kunnen zeggen: “en toch sta ik er koninklijk boven!”. Christus heeft ons hier een voorbeeld gegeven: zich koning voelen ook als je handen gebonden zijn, ook als je volgelingen gevlucht zijn, ook als je naaste medewerker je verraden heeft, ook als je moederziel alleen staat voor diegene die kan beslissen over leven en dood.

Is het een teken van een sterk karakter? Nee, hier is meer aan de hand. Hier stoten wij op het diepste geheim van Jezus: zijn verbondenheid met zijn Vader. Zoals elke mens heeft Hij water en bloed gezweet van angst om wat komen ging. Maar die angst werd geen paniek. Integendeel, Hij wist zich verbonden met zijn Vader en vanuit die verbondenheid kon Hij vanuit de hoogte neerkijken op wat mensen Hem aandeden.
Van toen af kon Hij de weg gaan naar de volledige gave van zichzelf: als een soeverein mens. Als een koning ging Hij de weg naar het kruis, naar het volslagen duister van de dood, in het vaste vertrouwen dat God ooit zijn licht en zijn nieuwe paasmorgen zou zijn. Hij heeft voor elke mens de weg gebaand, zoals Hij gezegd had: “Ik ben de weg, de waarheid en het leven”.

Diepe verbondenheid met God komt na de grote angst, na de bedreiging, na de ineenstorting van alle menselijke zekerheden. Dan is het geen kwestie meer van een sterk karakter, dan is er meer aan de hand. Dat is het moment waarop stervende mensen zeggen: “ik ben er klaar voor”. Ons christen-zijn is vaak verborgen en latent aanwezig, ook voor onszelf. Pas onder dreiging van volslagen duisternis komen we tot het besef hoe sterk we ons met God verbonden voelen, hoe Hij ons bij de hand houdt tot het licht wordt.
Diaken Jan Foesenek