Onderwerp van de week

Je voelt je verre van fit die dag en je kunt hen niet bijhouden. Daarom moet je wel achterblijven. En dan overkomt je iets dat je in lichterlaaie zet van opwinding. Een licht, een verschijning, je kunt nog niet bevatten wie of wat. Al heb je dwars door je eerste huiver heen meteen een vermoeden van iets goeds. En toch kun je het nog geen naam geven. Zou het zo geweest zijn voor Bernadette Soubirous daar bij de grot van Masabielle?

Ik denk dat het onverwoestbare hoop is en een oervertrouwen dat we juist onder onze grootste huiver het goede loepzuiver kunnen aanvoelen. Hoop betekent vanuit je intuïtie open blijven staan voor het goede in het onverwachte. Zegen blijven verwachten en daarom het onbekende durven omarmen als iets goeds. Bernadette en vele andere naamloze eenvoudige mensen voegen daar met grote moed twee dingen aan toe. Ze blijven vragen stellen: bent U het? Wie bent U? Mogen we iets goeds, mogen we zegen, van U verwachten? Én, ze voelen zich geroepen om hun ervaring te delen met anderen.

Maar dan komt vers 2. Wie gaat er nou een spirituele boodschap van geloof, hoop en liefde aannemen van arme sloebers? Hoe wordt dat de hoop van ons samen? Bernadette heeft lang geworsteld, voordat haar dorpsgenoten haar geloofden. De apostelen, die eens eenvoudige vissers waren, lijken daar ook mee te worstelen. Daarom spreek Jezus hen moed in. In de ogen van God is alles anders. Bij God gaat het niet om feiten en meetbare kennis. Daar gaat het niet om macht en pracht en praal. Jezus geeft een lesje in deemoedigheid aan zijn apostelen en prijst ons mensen zalig met onze eenvoud en onze oprechtheid. God ziet ons en doet zijn naam eer aan: Ik-zal-er-zijn-voor-jou. Als je daarop durft vertrouwen, zul je je nu al zalig voelen.
Alida van Veldhoven pastoraal werkster