Onderwerp van de week
Het gelovig leven wordt steeds verder naar de rand verschoven, steeds meer naar onvruchtbare grond. We hebben nood aan mensen zoals Johannes de Doper. Hij zoekt de woestijn op en roept daar mensen op om zicht te bekeren; zich om te keren naar God en Jezus. De woestijn lijkt in eerste instantie een niet zo gelukkig gekozen locatie. Veel mensen mijden de woestijn; er is daar immers niets te vinden, het lijkt onvruchtbare grond. Waarom zou je vrijwillig naar zo’n afgelegen en troosteloze plaats gaan?
Maar Jezus zelf, mijdt de woestijn niet. Ook daar kunnen we Hem ontmoeten; soms heel direct. Leven in de woestijn kan een grote beproeving voor ons zijn, maar kan tevens iets blootleggen in ons leven, namelijk onze kleinheid, kwetsbaarheid en uiteindelijke afhankelijkheid van anderen. Eenmaal losgeweekt van onze vaak materialistische instelling krijgen we dan oog voor diepere levensvragen, met name over het eigenlijke doel van ons leven. En dit is dat we bij God uitkomen.
Ik hoop dat het ons lukt iets van God en Jezus te (blijven) zien, ook tussen de commerciële feesten door. Want ook in een woestijn kan, met een weinig water, een prachtige bloemenzee ontstaan. Dan had Johannes het misschien toch goed gezien.
Diaken Anton Janssen
In nieuwe groepen en bij kennismakingen zeggen we onze naam. Soms met een handdruk erbij. In het verloop van het gesprek blijkt soms, dat die ander jouw naam helemaal niet goed verstaan heeft. Zelf probeer ik er op te letten, goed en duidelijk te spreken, maar dat lukt toch niet altijd.
Jonge mensen kennen het beeld van een herder en zijn kudde niet meer.
Als mensen toevallig met elkaar in gesprek komen, als vakantiegangers of in een toevallige ontmoeting, kan het gebeuren dat zij al snel over zichzelf beginnen vertellen.