Onderwerp van de week

In dit verhaal wil de evangelist Johannes ons leren dat er twee verschillende manieren zijn om naar Jezus te kijken. En die zijn niet beide even waardevol!
Langs de ene kant is er de houding van de Farizeeën, die moedwillig “oppervlakkig, uiterlijk” naar Jezus blijven kijken. Zij zien in Hem alleen maar een schender van de sabbat, een zondaar, die onmogelijk mensen kan genezen vanuit Gods kracht. Zij blijven verstokt verblind voor de diepere persoon van Jezus.

Daartegenover maakt de blinde die werd genezen gaandeweg ook een innerlijke genezing mee. Hij gaat niet alleen uiterlijk zien, maar Hij krijgt ook inzicht in de persoon van Jezus. Omdat de blinde openstaat voor Jezus, ziet hij steeds méér in Hem en gaat hij begrijpen dat Jezus wél van God moet komen.
Gelovigen zijn dus mensen die dieper naar Jezus kijken. Door de Mens Jezus heen, zien zij de Zoon van God, de Redder van de wereld. Johannes schrijft: wie ongelovig blijft, is en blijft ziende blind, door eigen schuld.

Nu gaat het niet zozeer over twee categorieën mensen, een “groep ongelovigen” langs de ene kant en daartegenover, wij, als “groep gelovigen” aan de andere kant. De scheidingslijn loopt veeleer binnenin onszelf. Laten we goed beseffen dat ook in ons hart nog een stuk verblinde Farizeeër zit!
Maar dat in ons hart ook al een genezen blindgeborene steekt, die nog kan groeien tot een meer overtuigde gelovige. Zo nodigt dit evangelie ons uit tot groter geloof en tot bekering uit onze hedendaagse verblindheid. Opdat ook wij niet ziende blind blijven.
Diaken Anton Janssen