Onderwerp van de week

Voor Jezus is de wijngaard een beeld voor het Rijk Gods, voor de Kerk die Hij wil vormen. Daarvoor heeft Hij arbeiders nodig. Hij gaat op zoek op elk moment van de dag. Hij belooft aan wie er komt werken een passende beloning.
Jezus roept altijd en voortdurend. Elke gedoopte is een medewerker in zijn wijngaard. Zoals de wijnbouwer erop uitrekt om arbeiders aan te werven zo moet de Kerk erop uit trekken om mensen te ontmoeten en ze uitnodigen om mee te werken om Jezus Christus te ontmoeten.

“Niemand heeft ons gevraagd”, zeggen de werkzoekenden bij het elfde uur van de dag. Ze waren de hele dag werkloos. Niemand had hen gevraagd of uitgenodigd. Zij voelen zich leeg en overbodig. Het ergste is om niet meer mee te tellen en te ervaren, dat niemand nog om je geeft.
De laatste arbeiders worden het eerst uitbetaald en ze krijgen evenveel als wat met de eersten was overeengekomen. Dit riep dan verwachtingen op bij hen, die vroeg zijn begonnen, die zwoegden van vroeg tot laat. Zij dachten dat zij meer zouden krijgen. Zij morren erover. Wij begrijpen hun ongenoegen. Wij zouden verwachten dat wanneer de eigenaar zich mild opstelt, dat de eersten er ook van zouden genieten.

Maar wat kunnen we inbrengen tegen de Heer die van zichzelf zegt – en het ook bewijst – dat Hij goed is en daardoor ook aan de laatste geeft wat ze nodig hebben om te leven? Een denarie, een zilveren Romeinse munt, was het normale dagloon, daarmee kon men een dag voorzien in de noden van het gezin.
Uiteindelijk erkennen wij toch dat de eigenaar vanuit zijn goedheid een mooie daad stelde door een behoorlijke som te geven ook aan de laatst aangetrokken arbeiders.
Diaken Jan Foesenek