Tien keer per jaar is de zogenaamde kleine poets met ± tien personen. Ieder heeft zijn eigen werk. Er is een dweilploeg die de paden schoonmaakt met een sopje van groene zeep. Er zijn werkers voor de altaren en anderen stoffen en zuigen op en tussen de banken. Voor de grote poets die vier keer per jaar wordt gehouden zijn ± achttien personen actief, waarvan drie mannen. De gemiddelde leeftijd van deze mensen wordt steeds hoger en er komen weinig nieuwe helpers bij. De mannen nemen, wat het koperpoetsen betreft, het hoge deel voor hun rekening.
Carin is, zoals ze zegt, de regeltante en haar vaste vervangster is Jo Verbraeken. Carin maakt elk jaar een lijst met data voor de grote en de kleine poets. Er is een vaste ochtend voor elke schoonmaakbeurt en er wordt rekening gehouden met het kunnen van de mensen. De oudsten werken niet meer in de kerk maar poetsen vier keer per jaar het koper. Met z’n allen zijn we de poetsploeg, benadrukt Carin. Regelmatig wordt in de kerk afgeroepen dat er weer gewerkt gaat worden en dat iedereen van harte welkom is om mee te helpen. Het komt weleens voor dat hierop gereageerd wordt en degene die komt, blijft meestal. Een aantal jaren terug werd de kerk gerestaureerd. Elke zaterdag werd de hele kerk gepoetst zodat iedereen zondags netjes en schoon in de kerk kon zitten. Deze poetsbeurten waren hard nodig omdat er veel stof viel en voor dit extra werk zijn ze netjes bedankt door de parochie.
Carin is in dit werk terechtgekomen via haar moeder. Zij haalde geld op voor de Katholieke Aktie en in die tijd poetsten deze mensen de kerk. Hun kinderen, dus ook onze regeltante, brachten de Vreugdebloemen rond. Later kwam daar het geld ophalen bij en als vanzelfsprekend het kerk poetsen. Carin is geboren en getogen op het Fort, is getrouwd met iemand van het Fort, is blijven wonen op het Fort en woont bovendien vlak bij haar kerk. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat zij, als enige vrouw, gevraagd is om bestuurder te worden bij de Stichting Vrienden van de Lourdeskerk. In 2017 is zij verzocht om de Jubileumcommissie te helpen met de voorbereidingen van het jubileumjaar. Haar kerk bestond 90 jaar en het Lourdeskoor 100 jaar: voldoende reden om iets te vieren, nietwaar! Vroeger maakte onze poetsvrouw deel uit van de Vormselwerkgroep en de KinderNevendienst en tegenwoordig is zij mantelzorger voor haar dochter en gids bij de Stichting Bezichtiging Monumenten. Dit houdt in dat zij ook mensen rondleidt in de St.-Gertrudiskerk: maar de Lourdes blijft toch haar kerk. Ze hoopt dat iedereen in haar/zijn kerk bemoediging, rust en vrede vindt.
Dat is een hoopvolle gedachte waar ik me graag bij aansluit.
