Zo’n 15 jaar geleden vroeg pastor Ben Riesewijk aan Cor Withagen of hij hulpkoster wilde worden. Hij zou één keer in de zes weken dienst draaien en alles bij elkaar maar een half uurtje langer in de kerk zijn. Dat was weinig moeite of veel tijd extra, dus nam Cor dit baantje aan. Al vlug kwam de verandering. Cor werd gewoon koster en had één keer in de vier weken dienst. Als vanzelfsprekend werd hij na verloop van tijd begrafeniskoster.
Onze vrijwilliger is sinds februari 2020 gepensioneerd en dat was al snel bekend. Als je met pensioen gaat, weet men je ook al vlug te vinden. Waarschijnlijk met de gedachte dat je je zou gaan vervelen en dat zou natuurlijk erg vervelend zijn. 1 augustus 2020 werd Cor door Mart Kuipers gevraagd om zijn taak als coördinator voor de uitvaarten in de OLV van Lourdeskerk over te nemen.
Zo’n functie brengt verschillende taken met zich mee. Om te beginnen wordt er met de voorganger overlegd over de kleur en muziek. Wordt het de kleur van de dag, paars of wit? Voorgangers hebben een eigen voorkeur maar de koster moet ervoor zorgen dat het gewaad in de juiste kleur klaar hangt voordat de dienst begint. Op het altaar moet het kruisje met de naam van de overledene liggen.
Van te voren heeft de coördinator al geïnformeerd bij de andere kosters, van wie velen vroeger acoliet zijn geweest, wie er wil meehelpen. In deze Coronatijd zijn in de OLV van Lourdeskerk drie kosters bij een uitvaart. Een uur voordat de dienst begint, zijn zij aanwezig om het altaar en de lezenaar om te kleuren. Ter voorkoming van besmetting wordt in deze tijd voorzichtig omgegaan met wijwater en wierook. Het wijwatervat wordt telkens opnieuw gevuld want het wijwater wordt na elke viering steeds weggegooid. Voordat de viering begint, wordt het nieuwe water gewijd. Met twee kandelaars en het kruis lopen de kosters met de voorganger naar achter en brengen samen de overledene naar voren. De kaarsen bij de kist worden aangestoken en vanuit de sacristie wordt de meegebrachte muziek gedraaid.
In Coronatijd wordt extra toezicht gehouden op kerkgangers. Zij moeten op de aangegeven plaats blijven zitten, dus: ver genoeg uit elkaar. Tijdens de viering wordt nu ouderwets gecollecteerd. Dat betekent dat de stok met het collectezakje weer gebruikt wordt zodat alles zo veilig mogelijk verloopt. Deze methode werkt beter dan een collecteschaal achter in de kerk te plaatsen. In deze tijd delen de uitvaartondernemers de gedachtenisprentjes uit bij het verlaten van de kerk. De collecteschalen stonden daar maar werden niet opgemerkt. Bezoekers dragen vaak de bloemen mee naar buiten, zodat ze geen handen vrij hebben: hun gedachten zijn op dat moment bij de overledene en niet bij de collecteschaal. Aan het einde van de viering lopen kosters met de kist mee en begeleiden deze mee naar buiten terwijl de klokken worden aangezet.
Na afloop worden het collectegeld en de kaarsen opgeruimd, de kluis gesloten en het altaar en lessenaar weer omgekleurd naar de kleur van de dag. Bij het verlaten van de kerk worden de lampen uitgedaan en na het bedienen van ongeveer twintig knoppen is het licht uit. Die twintig knoppen, die verspreid over het hele gebouw geplaatst zijn, moeten ook bediend worden bij het binnenkomen van het kerkgebouw: dat is een lange wandeling. Onze vrijwilliger hoopt dat na een volgende restauratie de knoppen van de lichtinstallatie dichter bij elkaar gemonteerd worden want dat zou wel handiger zijn.
Binnen de Lievevrouweparochie is Cor lid van de parochieraad hier wordt advies gegeven. Als voorbeeld vertelt hij over de sluiting van de twee kerken waarbij veel overleg is gepleegd. Hij noemt de begintijden van de H. Missen in de twee open gebleven kerken en meent dat het altijd geven en nemen is in het nemen van beslissingen. Je kunt nooit iedereen tevredenstellen.
In zijn vrije tijd is onze begrafeniskoster graag bezig in zijn moestuintje van 540m². Hij is de regelneef bij zijn badmintonclub, past één dag in de week op zijn kleinkinderen en legt tegen de Jaarwisseling de puzzels op tafel. Verder kan deze gepensioneerde meneer vol vuur vertellen over de tocht naar Santiago de Compastella die hij met zijn echtgenote heeft gelopen. Hij hoopt dit jaar nog met haar over het Pieterpad te wandelen en verwacht dat ze daar drie weken voor nodig hebben. Tenslotte heeft Cor nog een tip: Accepteer deze Coronatijd zoals het is, zet jezelf er overheen en probeer gezond te blijven. Blijf positief!
Hier wil ik me graag bij aansluiten en kom ook tot de conclusie dat dit lentenummer gemakkelijk te vullen zou zijn met alle verhalen die deze middag verteld zijn. Waarvoor dank.
