Een doopvis vertelt…

In onze beide kerken is een doopkapel. Daar hangen het hele jaar door doopvissen. Die horen bij een dopeling van het afgelopen jaar. We vroegen aan één zo'n ansjovis hoe het is om doopvis te zijn.

Het is heel leuk om doopvis te zijn! Je krijgt toch een speciale band met de dopeling. Soms komt die nog eens langs om je op te zoeken.

Samen zijn

Je maakt vanzelf vriendjes als je zo achter in de doopkapel komt te hangen. Alle andere vissen waren heel aardig voor mij. Ik voelde me meteen thuis in de kerk!

En nIet alleen met de andere vissen is het leuk. Ook met sommige dopelingen en hun ouders heb je nog contact. Die komen nog eens langs om je op te zoeken. Dat vinden wij vissen heel erg fijn!

Maria Lichtmis

Met Maria Lichtmis was het feest in de kerk! Alle dopelingen van dit jaar en hun ouders kwamen op bezoek. En zelfs binnen de  corona maatregelen was het een echt feest. Dat kon je wel zien. Iedereen was blij: wij zelf, de dopelingen, hun ouders en ook de pastors. Ze hadden allemaal een grote glimlach op hun gezicht.

Er waren mooie gebeden. Iedereen mocht een kaarsje aansteken. Dat was voor de kinderen wel heel spannend. Toen waren ze wel even stil. Op andere momenten was het een gezellig gekrioel. Aan het einde van de viering gingen alle doopvissen met de dopelingen mee naar huis. En was er ook nog een mooi gedicht. En dat ging ook een beetje over mij. Kijk maar:

Sjaloom voor mens en dier
sjaloom dan is de aarde hier
een paradijs voor jou en mij
waar ieder vrede vindt als hij
steeds voortzegt wat het is:
een vogel, een vis.

Ik zelf blijf nu alleen achter. Maar dat vind ik niet erg hoor. Ik ben graag in de kerk, en ik weet dat Jezus bij me is. Dan ben ik nooit echt alleen.

Bovendien komen er vanzelf nieuwe vissen bij! En ik kan bijna niet wachten tot volgend jaar. Dan komt mijn dopeling me ophalen en mag ik mee naar zijn huis. Want daar hoor ik ook thuis.