Onderwerp van de week

Driekoningen …

Sterrenkunde is de oudste beoefening van wetenschap. Waarnemen, geduldig waarnemen is ook nu nog de eerste stap naar kennis. De drie wijzen observeren de sterren en zij komen uit bij een pasgeboren Mensenkind.

Dat komt er van als het niet bij waarnemen blijft, maar als men ook nog zoekt naar het waarom van de dingen. Dan komt ook het wonder dichterbij.
Is dit maar een verhaal, een legende die in het evangelie is geslopen om nog eens aan te tonen met het goud, de wierook en de mirre dat Jezus koning zal zijn, dat hij priester zal zijn en dat hij zal geslachtofferd worden?

Alleen maar een verhaal? Of zit er een boodschap achter?
Het avontuur van de drie wijzen is het avontuur van de mensheid. Wij zweren bij de wetenschappelijke waarneming. De zintuiglijke waarneming, voortdurend verder verfijnd door instrumenten, wordt ontwikkeling. Het is onze beschaving.
Maar dan komt telkens weer een Herodes tussen, een of andere politieke macht die de wetenschap misbruikt om zich meester te maken van grondstoffen, en van energie en zelfs van water.
Voor wie het horen wil, weerklinkt dan de stem van de engel die zegt: sla een andere weg in. Maak wetenschap los van het machtsdenken. Wetenschap kan ook leiden tot contemplatie, tot bewondering. Het kan ons helpen om een duidelijker beeld te krijgen van God om Hem te zien zo nabij en zo weerloos als een Kind in een kribbe.

Wij zijn geen wetenschapsmensen. Maar onze waarneming kan even adembenemend zijn als we maar kijken en het wonder durven zien in sterren, in insecten en bloemen en mensen. Als we maar even achter de dingen kijken die ons ontroeren, krijgen we een vermoeden van God die ons liefheeft.
Als we dat kunnen vermoeden, gaan we langs een andere weg naar huis terug. Dan gaan we weer naar onze gewone dagtaak maar langs een andere weg: het gewone wordt buitengewoon.

Diaken Jan Foesenek

R.K.-Lievevrouweparochie

27 december 2021

Meer Onderwerpen van de week:

Even voorstellen…

Even voorstellen…

In nieuwe groepen en bij kennismakingen zeggen we onze naam. Soms met een handdruk erbij. In het verloop van het gesprek blijkt soms, dat die ander jouw naam helemaal niet goed verstaan heeft. Zelf probeer ik er op te letten, goed en duidelijk te spreken, maar dat lukt toch niet altijd.

Lees meer