Onderwerp van de week
Lastiger wordt het om iets te geloven dat je zelf niet hebt meegemaakt, maar waar anderen je enthousiast over vertellen. Kun je dan net zo enthousiast worden? Of ben je gereserveerder, en geloof je het pas als je het bewijs gezien hebt?
Hetzelfde geldt ook voor het verhaal van Jezus’ verrijzenis. Niet alleen de ongelovige Thomas heeft er moeite mee. Meerdere leerlingen van Jezus kunnen niet geloven dat Hij is verrezen. Jezus moet alles uit de kast halen om ze er van te overtuigen dat Hij het is die voor ze staat. En uiteindelijk laten ze zich raken door Hem, geloven ze Hem; beseffen ze écht wat verrijzenis betekent. Het mooie verhaal is waarheid geworden. En daarna stuurt hij ze op weg om te getuigen van Hem.
Voor ons is het nog lastiger dan voor zijn leerlingen. Jezus is niet meer onder ons, en we kunnen Hem dus niet lijfelijk zien. Maar ook wij mogen en kunnen geloven. Omdat zijn leerlingen inderdaad op weg zijn gegaan om te getuigen. En nu, 2000 jaar later, wordt Zijn verhaal nog steeds enthousiast doorgegeven. Ik wens ons toe dat ook wij ons laten raken door Hem, net zoals de eerste leerlingen. Dat Zijn verhaal zo mooi is dat het ook voor ons waarheid wordt.
In nieuwe groepen en bij kennismakingen zeggen we onze naam. Soms met een handdruk erbij. In het verloop van het gesprek blijkt soms, dat die ander jouw naam helemaal niet goed verstaan heeft. Zelf probeer ik er op te letten, goed en duidelijk te spreken, maar dat lukt toch niet altijd.
Jonge mensen kennen het beeld van een herder en zijn kudde niet meer.
Als mensen toevallig met elkaar in gesprek komen, als vakantiegangers of in een toevallige ontmoeting, kan het gebeuren dat zij al snel over zichzelf beginnen vertellen.