Onderwerp van de week

De heilige Titus Brandsma wiens feest we voor het eerst op 27 juli dit jaar mogen vieren kan ons voorbeeld zijn.
Hij was in staat om in het concentratiekamp Dachau vriendelijk te blijven voor zijn beulen en voor hen te bidden. Hij heeft zelfs zijn rozenkrans gegeven aan de verpleegkundige, die hem de dodelijke injectie heeft toegediend.
Onvoorstelbaar als je dit kunt. Op 16 mei (dag na de heiligverklaring in Rome) ben ik in Dachau geweest. Het maakte een diepe indruk. De plaatsen van de barakken zijn gemarkeerd en liggen vol met kiezelstenen. Iedere steen staat voor een vermoorde medemens. Het is niet te vatten.

Op bepaalde plaatsen zijn asgraven. Er lag geen enkele bloem op deze grafstenen. Dit raakte me diep. De oorlogskerkhoven zijn terecht heel goed verzorgd uit eerbied voor de dappere soldaten, die hun leven voor onze vrijheid hebben gegeven. Maar voor hen die in de gaskamers zijn omgebracht is er geen bloem. Waarom niet? In de Sint Jan in Den Bosch is urn uit zo’n asgraf overgebracht uit eerbied voor pater Titus en al de andere gestorvenen.
Hoe kan de ene mens de andere mens op deze wijze vernietigen?
Dachau en de andere concentratiekampen moeten ons blijven waarschuwen: Nee tegen oorlog!
Nee tegen mensenhaat en vernietiging!

Titus heeft laten zien dat ze je lichaam kunnen doden maar niet je ziel.
Daarom blijft Titus leven in onze harten.
Laat ons zijn verhaal doorgeven aan ons nageslacht.
Alleen de liefde kan de haat uit harten verdrijven.
Bemint uw vijanden!
Pastoor Paul Verbeek