Onderwerp van de week
Ons bestaan is immers afhankelijk van een inkomen. Het geluk van een gezin kan afhangen van een loonstrookje. Het is dan ook niet meer dan normaal dat mensen er wakker van liggen en blijven piekeren wat zij moeten doen om de toekomst veilig te stellen.
Het evangelie van dit weekend (Lucas, 15, 1-13) zegt ons, dat die zorg voor het dagelijks bestaan, moet samengaan met een zorg die veel verder reikt: de zorg voor een eeuwig geluk. Het hiernamaals kan nu eenmaal niet los worden gezien van ons dagelijks leven. Het dagelijks gevecht om den brode moet rekening houden met het ultieme oordeel over ons leven: zijn wij betrouwbaar, zijn wij eerlijk tot op het bot?
Als je in je zorg voor het dagelijks bestaan ook jouw geweten laat meespelen; als je dat ook met God durft bespreken, dan zullen we misschien niet zo sluw, maar toch meer eerlijk en betrouwbaar zijn. Als kind hoorde ik van de winkelier van ons buurtwinkeltje, dat hij elke morgen met het eerst ontvangen geld een kruisteken maakte. Was dat bijgeloof? Of een ritueel? Of een vorm van een morgengebed? Ik weet het niet.
Maar het is in elk geval een gebaar dat zo niet belangrijk lijkt, maar toch wel tekenend is. Het verwijst naar een mentaliteit, dat heel onze zorg voor het dagelijks bestaan een dienst is aan God en geen dienst aan de mammon, de geldduivel.
Diaken Jan Foesenek
In nieuwe groepen en bij kennismakingen zeggen we onze naam. Soms met een handdruk erbij. In het verloop van het gesprek blijkt soms, dat die ander jouw naam helemaal niet goed verstaan heeft. Zelf probeer ik er op te letten, goed en duidelijk te spreken, maar dat lukt toch niet altijd.
Jonge mensen kennen het beeld van een herder en zijn kudde niet meer.
Als mensen toevallig met elkaar in gesprek komen, als vakantiegangers of in een toevallige ontmoeting, kan het gebeuren dat zij al snel over zichzelf beginnen vertellen.