Onderwerp van de week
Jezus is geen toekomstvoorspeller. Hij zegt wat er gebeurt als de God van liefde, vrede en gerechtigheid geen plaats meer krijgt in zijn eigen schepping.
We zien dat in de vreselijke oorlogen die de mens door de eeuwen heen gevoerd heeft. En we zien dat vandaag in de vele volkeren die in afgrijselijke ellende leven, en in de ontelbare mensen op de vlucht. En waarom gaat het altijd? Niet om liefde, maar om haat. Niet om respect, maar om zelfverheerlijking. Niet om broederlijkheid, maar om eigenbelang. Met als vreselijk gevolg dat een mensenleven vaak niets meer voorstelt. Miljoenen mensen hebben geen leven meer. Hoop wordt hen ontnomen, want ze kennen alleen vervolging, beroving, moord. Christenen niet uitgezonderd.
Het is om moedeloos van te worden. En dan is de gedachte dat het einde van de wereld dichtbij is, best begrijpelijk. Maar: “Raak niet in paniek”, zegt Jezus, “maar wees standvastig, want Ik ben bij je en geen haar van je hoofd zal verloren gaan.” En Hij zegt ook: “Ik zal je woorden van wijsheid schenken die geen van je tegenstanders zal kunnen weerstaan of weerspreken.”
Die woorden van wijsheid geven aandacht aan onze medemensen die in nood verkeren, die ziek zijn, die hun werk verloren hebben, die eenzaam zijn, die de liefde verloren hebben. Kortom: we blijven doen wat Jezus heeft gedaan. We kunnen in de bijbel lezen hoe Hij dat heeft volgehouden. Misschien moet dat wel met grote letters op de bijbel staan: geen paniek…
Diaken Anton Janssen
In nieuwe groepen en bij kennismakingen zeggen we onze naam. Soms met een handdruk erbij. In het verloop van het gesprek blijkt soms, dat die ander jouw naam helemaal niet goed verstaan heeft. Zelf probeer ik er op te letten, goed en duidelijk te spreken, maar dat lukt toch niet altijd.
Jonge mensen kennen het beeld van een herder en zijn kudde niet meer.
Als mensen toevallig met elkaar in gesprek komen, als vakantiegangers of in een toevallige ontmoeting, kan het gebeuren dat zij al snel over zichzelf beginnen vertellen.