Onderwerp van de week

Leven is inderdaad geen vooraf geprogrammeerd gegeven. Leven is veeleer een tocht, een reis door de tijd met veel onvoorziene en onverwachte gebeurtenissen. Het is een verrassingsreis. Hiermee kan iedereen het wel eens zijn. Maar, hoe kijk jij er zelf tegenaan? Wat is de zin van die reis, en heeft die wel zin? Hier gaan de wegen uiteen.

Voor de een is het leven zuiver toeval. Niemand heeft om dat leven gevraagd, niemand heeft dat gewild. Het leven overkomt ons. Laat er ons het beste van maken. Leven is puur toeval.
Voor de ander – de gelovige – is de diepste grond van het leven niet het toeval, wel de liefde. In de ontstaansgeschiedenis van het leven zien wij een bedoeling. In het leven heeft God iets van Zichzelf medegedeeld: bewustzijn, vrijheid en de drang naar steeds grotere harmonie en schoonheid.
Het verschil in levensopvatting: toeval of liefde, is niet bijkomstig, maar fundamenteel.

Als leven toeval is, dan ligt de zin van mijn leven alleen bij mijzelf. Dan is het mijn leven. Dan mag je zeggen: ik leef maar één keer en dat is mijn zaak.
Als leven geen toeval is, maar liefde die scheppend bezig is, dan mag ik vragen: ‘Heer, wat wilt U dat ik doe?’ Dan ligt de zin van mijn leven buiten mij. Als dit leven zin heeft, dan heeft ook de dood zin. Dan is de dood thuiskomst na de lange reis.

Als je die reis heel bewust beleeft, dan ontdek je God in alles wat je ten diepste beroert. “Ik ben die weg die jij gaat”, zegt Jezus. “Ik ben jouw waarheid, jouw enige werkelijkheid, jouw leven.” We lezen er dit weekend over in Johannes 14, 1-12.
God en leven zijn geen afzonderlijke werkelijkheden. God en leven gaan in elkaar op. Dat is de innerlijke rijkdom van gelovige, missionaire mensen.
Diaken Jan Foesenek