Onderwerp van de week

Maar als een buitenstaander u zou vragen: wat die Eucharistie wel inhoudt, wat daar gebeurt. Dan zouden wij misschien terugvallen op die catechismus van weleer en dan zouden wij aarzelend zeggen: brood en wijn worden Lichaam en Bloed van Jezus Christus. Of wat eigentijdser misschien: brood en wijn worden tekenen van zijn aanwezigheid.
De vraagsteller zal u gegarandeerd verwonderd aankijken. Hij zou die taal nooit begrijpen. Eigenlijk zouden we moeten beginnen bij de bron. Eucharistie wordt pas verstaanbaar van binnenuit. Als we die woorden ‘Neemt en eet dit is mijn Lichaam’ uit hun oorspronkelijk verband rukken, dan komt dat over als een hocus pocus en dat was zeker de oorspronkelijke bedoeling niet.

Kijken we naar het ogenblik waarop zij zijn uitgesproken. Het avondmaal dat Jezus met zijn vrienden nam was niet zo maar een afscheidsmaal. Het was het Paasmaal, het vieren van de Pesach, een symbolisch geladen maaltijd zoals wij dat niet kennen. Een herinneringsmaaltijd aan de bevrijding van de Joden uit Egypte. Met op de tafel het pas geslachte lam.
Wetend dat het zijn laatste avond was, gaat Hij dieper in op de symboliek hiervan en ziet Hij in dat geslachte lam Zichzelf. Een zinloos geweld zal Hem ter dood brengen. Dat zinloos geweld brengt Hem niet tot een geweldsreactie, maar wel tot een gebaar van liefde. Dat is de grote verandering die daar plaatsgrijpt. Die ommekeer wil Hij doorgeven in een tastbaar teken. De Eucharistie staat inderdaad centraal in ons leven als gelovige, wanneer we dit beleven als een omzetten van zinloos geweld in liefde.
Diaken Jan Foesenek