Onderwerp van de week
Telkens als wij iets goeds of moois doen, geeft dat een nieuwe waarde aan de schepping. Met vergeving is dat ook het geval: de grote vergeving van God en ook de kleine vergeving van mensen onder elkaar.
Schepping en vergeving zijn niet zintuigelijk waarneembaar. De schepping zelf zie je niet. Je ziet alleen het resultaat. De scheppingshandeling zelf is iets dat van binnen zit. Ook vergeving zit van binnen voor dat het naar buiten treedt in woord of gebaar. In schepping en vergeving wordt een grens overschreden. De grens naar een geestelijke werkelijkheid.
Thomas heeft dit aan de lijve ondervonden. Hij wil nog tasten, zien en controleren met zijn zintuigen. Maar hij botst op: ‘Zalig die niet zien en toch geloven.’ De lijfelijke Jezus is voorbij. De verrezen Jezus behoort tot een andere wereld. Eenmaal die grens overschreden, zegt Thomas: ‘Mijn Heer en mijn God!’
Ook voor ons is de weg naar het geloof grensoverschrijdend. Geloven is kijken met andere ogen. Misschien moeten we elkaar eerst vergeven, misschien moeten we eerst echt creatief gaan denken voor dat we in staat zijn om Hem te herkennen als ‘Mijn Heer en mijn God!’
In nieuwe groepen en bij kennismakingen zeggen we onze naam. Soms met een handdruk erbij. In het verloop van het gesprek blijkt soms, dat die ander jouw naam helemaal niet goed verstaan heeft. Zelf probeer ik er op te letten, goed en duidelijk te spreken, maar dat lukt toch niet altijd.
Jonge mensen kennen het beeld van een herder en zijn kudde niet meer.
Als mensen toevallig met elkaar in gesprek komen, als vakantiegangers of in een toevallige ontmoeting, kan het gebeuren dat zij al snel over zichzelf beginnen vertellen.