Onderwerp van de week

Maar als je dan het evangelie van zondag (Joh. 3, 16-18) naast zo’n zwartboek legt dan moet je als gelovige even slikken: ‘Zozeer heeft God de wereld liefgehad …’ Dat Hij van onze wereld kan houden, dat Hij zo’n wereld laat verder bestaan, lijkt ons onbegrijpelijk.

Inderdaad, als je God ziet als een almachtige tovenaar, die het lijden met een toverstokje kan veranderen in geluk, dan is dit evangelie niet te begrijpen.
Maar God is geen tovenaar. Hij is liefde en juist door de liefde staat Hij soms machteloos.
Als Hij onze wereld niet hartstochtelijk lief zou hebben, dan zou het met die wereld al lang afgelopen zijn geweest.
Geen trucjes en ook geen toeval ligt aan de grondslag van ons bestaan. Als een Vader die verwekt en nooit zeker is van wat het worden zal, maar Die hoe dan ook, gedreven blijft door liefde.
En als het misloopt met die vrijheid en soms loopt het mis – heel onze geschiedenis is daar een illustratie van – zal Hij zelf solidair mee de gevolgen ervan dragen, tot op het kruis toe. Telkens opnieuw blijft Hij ons bezielen en begeesteren om uit elk lijden te verrijzen tot liever leven. Vader, Zoon en Geest: stuntelige woorden om het wonder uit te drukken van een God die niets dan liefde is.

Mensen die helemaal zonder God zijn opgevoed, gaan op een bepaald ogenblik in hun ontwikkeling onvermijdelijk de vraag stellen naar God, op zoek naar Hem om zich te kunnen herkennen in Diegene die hun oorsprong is.
De kern van ons geloof is dan ook: zich herkennen in Diegene die onze oorsprong is, en die ons blijft liefhebben: het is gelukkig zijn om Hem.
Diaken Jan Foesenek