Onderwerp van de week
Hij werd er door de satan op de proef gesteld. Voor de Israëlieten was de woestijn niet zomaar een dorre plaats. Uit ervaring – de tocht door de woestijn – wisten ze dat je in de woestijn kon overleven.
Om te overleven in de woestijn moest je alles achter laten wat niet levensnoodzakelijk was, en spaarzaam omspringen met de levensbronnen. Grote profeten – zoals Mozes en Elia – brachten een tijd door in de woestijn voordat ze aan hun werk begonnen. Want de woestijn is ook de plaats waar mensen tot zichzelf kunnen komen, waar mensen steeds dieper ontdekken waar het in hun leven om gaat.
Dat kan een moeizaam proces zijn, met crises en door diepe dalen heen, in maanden of jaren die inderdaad dor en onvruchtbaar lijken. Maar mensen kunnen er gelouterd uitkomen, hun eigen levensbronnen ontdekken of herontdekken, meer overtuigd worden van hun eigen mogelijkheden, meer overtuigd zijn van de weg die ze mogen gaan.
In de woestijn van het leven kunnen mensen innerlijk sterk worden. Op die manier kunnen we de Veertigdagentijd ook gebruiken om ons eigen persoonlijk geloof te versterken en onze relatie met de Heer te verdiepen. Op weg naar Pasen!
Diaken Jan Foesenek
Afgelopen dagen werden we getrakteerd op winterse sneeuwvlokjes, die als een dun fleecedekentje toch hier en daar een poging deden om de aarde te bedekken met een witte mantel.
Gedoopt worden. Het is een moment wat de meeste van ons (parochianen) ons niet kunnen herinneren. Als baby’tje werden we, een paar uur, een paar dagen of een paar maanden oud, ten doop gehouden. Onze ouders kozen voor ons de weg van Jezus. Toen we wat ouder waren volgde de Eerste Heilige Communie en nog weer later, bij het Vormsel, konden we er al meer zelf voor kiezen.
Wijze mensen zijn niet in de eerste plaats mensen die alles weten. Het zijn mensen die vragen stellen.