Anton op studie vlakbij Rome

Anton is inmiddels aangekomen voor zijn studie in Nemi, een plaatsje vlakbij Rome. Hij vertelt dat de cursus inmiddels begonnen is en dat hij al een beetje gewend is.

De heenreis verliep vlot; nauwelijks vertraging en comfortabele treinen met airco. Na aankomst in Rome gaat de bus naar Nemi, waar de studie plaatsvindt. Nemi ligt 25 km zuidoostelijk van Rome. Buiten de stad, in de heuvels van een kratermeer. En dat is maar goed ook, het is daar duidelijk minder heet dan in Rome. We krijgen onze kamers aangewezen. Snel de koffer uitpakken, want we worden bij de lunch verwacht. De handjes krijgen een plek op de lamp. Twee keer per dag warm eten, dat wordt wennen.

Opstaan

Na de avondmaaltijd van 19.30 uur krijgen we het programma van de cursus uitgelegd. Daarna is er gelegenheid om elkaar beter te leren kennen. We zijn met 18 personen uit 13 landen van over de hele wereld. Het merendeel komt uit Azië en Afrika. De voertaal is gelukkig Engels. Na deze ontspannen, maar lange dag is het goed rusten.

De rest van de week blijft in ontspannen sfeer, maar ligt de focus wel op studeren. De eerste 2,5 dag is ingeruimd voor de module ‘Ontsluieren van de Bijbel’. Veel ervan had ik al tijdens mijn opleiding op Bovendonk geleerd. Als inleiding en om te wennen aan het nieuwe ritme was het toch pittig genoeg. Wat me van deze module bijblijft, is de betekenis van het woord ‘opstaan’ dat zo vaak in de bijbel voorkomt, en wat in menige vertaling niet sterk genoeg tot zijn recht komt. Ik voel direct een verbinding met de parochie. En ik denk met trots en dankbaarheid terug aan ons Paasthema, de prachtige film en het boek van Mgr. Bonny.

Lange dagen

De dagen zijn lang en warm, de nachten kort en niet veel minder warm. Maar de sfeer is prima, het eten ook, en zelfs de afdroogbeurt in de spoelkeuken maken we tot een gezellig samenzijn. We kennen allemaal onze eigen versie van ‘Barka’ (het lievelingslied van Paus Johannes II) en die schalmt regelmatig in diverse talen door de keuken. Als enige diaken in de groep assisteer ik bij menige eucharistieviering. Om beurten preken we, en heb ik mijn eerst minipreek gehouden in de kleine maar intieme Maria Magdalena Kapel.

Verbonden

Het dagelijkse ritme begint intussen een beetje te wennen. Wat niet went, is de stijgende temperatuur. De siësta, die ik de eerste dagen oversloeg, blijkt een nodige aanvulling op de nachtrust. Elke avond heb ik contact met Inge (lang leve de moderne communicatie) en praten we bij.
De sfeer in Remi blijft uitstekend, en vol verlangen kijken we uit naar komende zondag. Niet omdat we dan eucharistie vieren (dat doen we elke dag), maar omdat we dan naar Rome gaan. Voor velen is dit hun eerste bezoek aan deze stad.
Ik denk vaak aan jullie. Op de momenten dat ik jullie mis, kijk ik naar de handjes en voel en het kruisje dat ik draag. En dan weet ik me verbonden.