Dierendag: het feest van Franciscus

Op 4 oktober wordt Werelddierendag gevierd. Het is de feestdag van de heilige Franciscus van Assisi (1182-1226). Hij heeft de kloosterorde van de Franciscanen gesticht, die nog steeds bestaat. Franciscus hield van de natuur. Er wordt gezegd dat hij met dieren kon spreken.

Franciscus was de zoon van een rijke stoffenhandelaar. Het was de bedoeling dat hij zijn vader zou opvolgen. Maar Franciscus koos een andere weg. Hij leefde zo sober mogelijk en trok rond om over Jezus te vertellen. Franciscus vond zichzelf rijk, ook al was hij arm. Hij voelde aan, dat je dankbaar kunt zijn voor dingen die niet in de winkel te koop zijn.

Er zijn veel verhalen bekend over Franciscus. Eén van die verhalen gaat over de wolf van Gubbio.

De wolf van Gubbio

Ken je mij? Ik ben een wolf. Ik woon in het bos bij Gubbio. De mensen in Gubbio waren bang voor mij. Dat snap ik wel. Want ’s nachts ging ik naar de stad, op zoek naar eten. Ik had zo’n honger! Ik beet kippen dood en konijnen. Ik heb ook mensen aangevallen. Daar ben ik niet trots op.
Op een dag kwam er een kleine man naar mij toe. Ik liet mijn tanden zien:
‘Kijk eens hoe gevaarlijk ik ben!’
De man maakte een kruisteken in de lucht. Ik weet niet hoe het kan, maar ik was niet meer boos. Ik hoefde niet meer te bijten. De man zei:
‘Wolf, niet schrikken. Ik ben Franciscus. Ik kom met je praten. De mensen in Gubbio hebben verteld dat jij de stad onveilig maakt. Je hebt honger, ik weet het. We gaan zorgen dat je iedere dag eten krijgt. Beloof je dat je de mensen en de dieren in Gubbio met rust laat?’
Ik boog mijn kop. Franciscus stak zijn hand uit en ik legde mijn poot erin.
‘Kom mee’, zei hij, ‘dan kun je het goedmaken.’
We gingen naar de markt. Het was er druk. Toen de mensen mij zagen, wilden ze wegrennen. Franciscus zei:
‘Niet bang zijn. De wolf zal jullie geen kwaad meer doen. Dat beloof je toch?’
Ik gaf hem weer mijn poot, zodat iedereen kon zien dat ik het meende.
‘Nu moeten jullie mij ook iets beloven’, zei Franciscus. ‘Willen jullie de wolf eten geven, zodat hij nooit meer honger heeft?’
Zo gaat het nu. De mensen van Gubbio zorgen voor mij. En ik? Ik ben hun vriend.

Tip: Lees het verhaal voor aan je kind. Gebruik daarbij een poppenkastpop van een wolf. Maak een kruisteken in de lucht op het juiste moment in het verhaal, zodat de kinderen zien wat Franciscus doet. Met dit gebaar zegent Franciscus de wolf: zo laat hij hem voelen dat God het goed met hem meent. De verhouding tussen Franciscus en de wolf is gelijkwaardig, hij neemt de wolf even serieus als een mens. Hij stelt aan de wolf dezelfde eisen als aan de inwoners van Gubbio: respectvol met elkaar omgaan.

(naar een idee van KNR)