Preek 1e zondag in de Veertigdagentijd: “Nooit meer zal Ik het water zo laten stijgen, dat alles wat leeft wordt vernietigd.”

In de lezingen van deze zondag komen Jezus en Noach terecht in de woestijn. Noach in een woestijn van alles vernietigend water en Jezus in een woestijn van stof, met wilde dieren en een verzengende hitte, waar Hij door de satan op de proef wordt gesteld. Het zijn verhalen vol loutering gevolgd door woorden van trouw van God en gericht op redding en hoop dat God ons dragen wil. Diaken Jan Foesenek. (Gen. 9, 8-15 / 1 Petr. 3, 18-22 / Mc. 1, 12-15)

Zusters en broeders,

Net als Jezus was Noach in een woestijn terechtgekomen. Niet één van droogte en hitte, maar van water dat alle leven wegvaagt. Noach dobberde op dat water, een leven als overleven. Het is een verhaal dat verteld wordt om de belofte van God te laten klinken: “Nooit meer zal Ik het water zo laten stijgen, dat alles wat leeft wordt vernietigd.” We realiseren ons als mens met enige regelmaat dat we kwetsbaar zijn, en de angst door rampen getroffen te worden is van alle tijden. Ook wij hebben woestijnervaringen.  We merken het nu weer aan den lijve met het rondwarende coronavirus!